Minnaar

Hier is de stad een sprookje
Huizen klein verkleurd gescheurd
Verborgen tuinen vol bespiede stilte
En reuzenbomen lekken altijd zomeravondlicht
De geuren de straat en geroezemoes
Daar de lampjes, de bar, dat ben jij

Koester een eeuwig verlangen
Naar het stilstaan van de tijd
Hier is de stad die nooit verandert
Vastklampt aan dromen van tijdloosheid
En in het hart komen we samen
De glazen, de tafels, dat ben jij

In de roes wordt botsing draaikolk
ontbrandt betovering zonder maar
Van Noorderzon tot wankel kaarslicht
Ouwe Kijk, nieuwe kerk en wijze raad
Daar de warmte, de nacht, dat ben jij
De Minnaar van de Rozenstraat